Obornik kurzy to jedno z najbogatszych w składniki odżywcze nawozów organicznych stosowanych w rolnictwie. Ze względu na wysoką zawartość azotu, fosforu i potasu, może znacząco zwiększyć plony oraz poprawić żyzność gleby. Aby jednak w pełni wykorzystać jego potencjał, należy prawidłowo określić dawkę oraz sposób aplikacji.
Skład chemiczny obornika kurzego
Obornik kurzy charakteryzuje się wysoką koncentracją składników pokarmowych. Przeciętna zawartość składników mineralnych wynosi:
- Azot (N): 2,5-4,5% suchej masy,
- Fosfor (P2O5): 1,5-3,5%,
- Potas (K2O): 1,2-2,5%,
- Wapń (CaO): 6-8%.
Jest to nawóz o szybkim działaniu, dlatego wymaga precyzyjnego dawkowania, aby uniknąć przenawożenia, które mogłoby negatywnie wpłynąć na rośliny uprawne.
Optymalne dawki obornika kurzego na hektar
Odpowiednia dawka obornika kurzego zależy od rodzaju uprawy, rodzaju gleby oraz sposobu aplikacji. Przyjmuje się następujące orientacyjne wartości:
- Zboża (pszenica, jęczmień, kukurydza): 1,5-3 t/ha,
- Rośliny okopowe (ziemniaki, buraki cukrowe): 3-5 t/ha,
- Warzywa (kapusta, marchew, cebula): 4-6 t/ha,
- Użytki zielone (łąki, pastwiska): 2-4 t/ha.
Dawki te mogą się różnić w zależności od intensywności uprawy oraz zasobności gleby w składniki pokarmowe.
Sposoby aplikacji
1. Bezpośrednie rozsiewanie i przyoranie
Najczęściej stosowaną metodą jest równomierne rozsiewanie obornika kurzego po powierzchni pola i jego natychmiastowe przyoranie. Zapobiega to stratom azotu oraz poprawia efektywność nawożenia.
2. Kompostowanie przed aplikacją
Ze względu na wysoką zawartość azotu w formie amonowej, obornik kurzy powinien być przechowywany w formie kompostowanej. Proces kompostowania trwa około 3-6 miesięcy i pozwala zmniejszyć ryzyko fitotoksyczności oraz nadmiernej mineralizacji azotu.
3. Zastosowanie w formie płynnej (gnojowica kurzęca)
Obornik kurzy może być również stosowany w postaci gnojowicy, po jego uprzednim rozcieńczeniu wodą. Takie rozwiązanie jest często wykorzystywane w intensywnych uprawach warzywniczych i sadowniczych.
Korzyści i zagrożenia związane ze stosowaniem obornika kurzego
Korzyści
- Znaczne podniesienie zawartości azotu, fosforu i potasu w glebie,
- Poprawa struktury gleby i zwiększenie jej pojemności wodnej,
- Stymulacja rozwoju mikroorganizmów glebowych,
- Wzrost plonów i poprawa jakości roślin.
Zagrożenia
- Ryzyko przenawożenia i zasolenia gleby,
- Szybka utrata azotu w wyniku ulatniania się amoniaku,
- Możliwość wystąpienia skażenia mikrobiologicznego, jeżeli nawóz pochodzi z ferm przemysłowych.
Przepisy i ograniczenia prawne
W Polsce stosowanie nawozów organicznych, w tym obornika kurzego, regulowane jest przez Ustawę o nawozach i nawożeniu oraz Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej. Warto pamiętać, że maksymalna dawka azotu pochodzącego z nawozów naturalnych nie może przekroczyć 170 kg N/ha rocznie, co w przypadku obornika kurzego oznacza ok. 4-5 t/ha.
Obornik kurzy to cenny nawóz organiczny, który może znacząco poprawić żyzność gleby i zwiększyć plony. Aby w pełni wykorzystać jego potencjał, należy dostosować dawkę do rodzaju uprawy, odpowiednio go przechowywać i stosować zgodnie z zasadami dobrej praktyki rolniczej. Prawidłowe zarządzanie nawożeniem organicznym pozwala na zwiększenie efektywności produkcji roślinnej oraz ochronę środowiska naturalnego.
Źródło: www.mojarola.pl
