kukurydza monokultura
fot. Krzysztof Przepióra

Kukurydza jest jednoroczną rośliną jednopienną i wiatropylną, która do prawidłowego rozwoju potrzebuje dużej ilości światła i ciepła. Długi okres wegetacji sprawia kukurydzy sprawia jednak, że określenie optymalnego terminu siewu kukurydzy jest dość trudne.

Co brać pod uwagę przystępując do siewu kukurydzy?

W przypadku takich zbóż jak pszenica, jęczmień czy owies, określenie optymalnego terminu siewu nie stanowi większego problemu. W przypadku kukurydzy powinno brać się pod uwagę jednak kilka składowych ? takich jak temperatura powietrza oraz gleby.

Optymalną temperaturą do rozpoczęcia kiełkowania nasion jest temperatura powyżej 10 stopni Celsjusza. W kolejnych etapach rozwoju, kukurydza potrzebuje temperatury powyżej 16 stopni Celsjusza, a największy jej przyrost następuje w około 22 stopniach Celsjusza.

W przypadku kukurydzy inne wymagania uprawowe mają odmiany typu dent, a inne typu flint. Przyjmuje się, że optymalny termin siewu kukurydzy typu dent przypada w momencie, kiedy temperatura gleby wynosi 8-10 stopni Celsjusza. Optymalny termin siewu kukurydzy typu flint przypada w momencie kiedy na głębokości siewu temperatura gleby wynosi 6-7 stopni Celsjusza.

Siew kukurydzy powinien nastąpić możliwie najwcześniej

Chociaż optymalny termin siewu kukurydzy uzależniony jest przede wszystkim od temperatury powietrza i gleby, przyjmuje się, że powinien on nastąpić możliwie jak najwcześniej. W Polsce siew kukurydzy najczęściej odbywa się na przełomie kwietnia i maja ? wówczas największe opady przypadające w naszym kraju na lipiec stwarzają optymalne warunki wodne dla jej rozwoju, a umiarkowanie ciepła i słoneczna pogoda w sierpniu i we wrześniu pomaga w dojrzewaniu ziarna.

Ponadto wczesny siew kukurydzy sprzyja bowiem wykorzystaniu wilgoci, która zgromadzona jest w glebie po zimie. Dodatkowo kukurydza zasiana we wcześniejszym terminie szybciej rozpoczyna okres kwitnienia i wiechowania, co przekłada się na wcześniejsze zbiory i szansę na uprawę kolejnych bezpośrednio po kukurydzy.

Do wcześniejszego siewu najlepiej nadają się odmiany charakteryzujące się krótszym czasem wegetacji ? odmiany do liczby FAO 210. Dodatkowo potrzebują one mniej ciepła oraz krótszego czasu do osiągnięcia dojrzałości fizjologicznej.

W Polsce panują odpowiednie warunki do uprawy kukurydzy, dlatego też występuje praktycznie we wszystkich województwach. W roku 2017 (dane z GUS) największą powierzchnię uprawy kukurydzy hodowanej na ziarno odnotowano w województwie wielkopolskim, dolnośląskim i kujawsko-pomorskim, natomiast na kiszonkę w województwach wielkopolskim, podlaskim i mazowieckim.

Na jakich glebach siać kukurydzę?

Kukurydza jest rośliną średnio wymagającą pod względem jakości gleby. Najlepszym stanowiskiem dla jej uprawy są gleby kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego. W praktyce rzadko zdarza się jednak, aby kukurydza była na nich uprawiana, ponieważ stanowiska te przeznaczane są na uprawę rzepaku ozimego, buraków cukrowych czy wymagających zbóż ? pszenicy lub jęczmienia.

Uprawa kukurydzy powinna odbywać się na glebach z dobrze wykształconym poziomem próchnicznym, która równocześnie jest przewiewna, dzięki czemu stanowisko w czasie siewu i wschodów szybciej się nagrzewa. Niewskazanym jest uprawa kukurydzy na glebach zbyt zbitych i nadmiernie podmokłych. Na glebach lżejszych zalecana głębokość siewu kukurydzy to 5-6 cm, natomiast dla gleb cięższych 3-4 cm.

Dodatkowym czynnikiem decydującym o wysokości plonu kukurydzy jest gęstość siewu. W przypadku uprawy kukurydzy na glebach cięższych, dobrze nawodnionych, a także zasobnych w składniki pokarmowe najwyższe plony uzyskuje się przy wyższej obsadzie roślin. Natomiast na glebach słabszych, a także tych mniej zasobnych w składniki pokarmowe, wyższe plony uzyskuje się po zastosowaniu niższej obsady. Warto także pamiętać, że jedne odmiany lepiej tolerują wyższe zagęszczenie roślin, inne mniejsze.

W Polsce najczęstszym przedplonem kukurydzy są inne zboża, choć może być uprawiana także po sobie. Jednakże w przypadku uprawy w monokulturze należy uważać na występujące choroby i szkodniki, które mogą pozostać po poprzednim zbiorze i zagrażać następnej plantacji.

Do zalecanych zabiegów agrotechnicznych przeprowadzanych przed siewem kukurydzy należy zaliczyć podorywkę, bronowanie, a także orkę zimową i wiosenną. Ta ostatnia jest szczególnie ważna, ponieważ pomaga w zatrzymaniu wilgoci w glebie.

Nawożenie i ochrona kukurydzy przed szkodnikami

Uzyskanie odpowiednich plonów możliwe jest także dzięki właściwemu nawożeniu. Zaleca się dostarczenie 150-200 kg N/ha, 80-120 kg P2O5/ha i 140-180 kg K2O/ha w zależności od zasobności gleby i zakładanego plonu. W nawożeniu ważne jest także uwzględnienie zapotrzebowania na wapń, magnez czy siarka, a także mikroelementy np. cynk, bor, żelazo. Każdy z dostarczanych składników pokarmowych spełnia w roślinie określone funkcje, przez co nie może być zastąpiony przez inny. Dlatego też uwzględnienie wszystkich pierwiastków w nawożeniu pomaga w osiągnięciu wyższych zbiorów.

Ochrona kukurydzy przed szkodnikami polega głównie na przestrzeganiu odpowiedniej agrotechniki, zaprawianiu ziarna przed siewem czy zaniechaniu uprawy kukurydzy po sobie. Warto także pamiętać, iż w sytuacji pojawienia się chwastów czy szkodników warto zmienić substancję aktywną w herbicydzie czy fungicydzie, która była stosowana rok wcześniej, aby zwiększyć skuteczność stosowanego środka.

Źródło: www.mojarola.pl