Jęczmień ozimy jest zbożem, które często uprawiane jest z myślą o żywieniu zwierząt. Na polach można zauważyć już rośliny znajdujące się w fazie kłoszenia, a to sprzyja występowaniu głowni pyłkowej.
Głownia pyłkowa jest schorzeniem występującym przede wszystkim w uprawach pszenicy, owsa i właśnie jęczmienia i wywoływane jest przez grzyby z gatunków Ustilago tritici, Ustilago avena oraz Ustilago nuda.
Grzyby atakują rośliny przystępujące do fazy kłoszenia, a kłosy porażone rozwijają się jeszcze przed kłosami zdrowymi. W odróżnieniu od tych zdrowych, zamiast zawiązków kłosów i plew, znajdują się w nich zarodniki o zabarwieniu ciemnobrązowym lub czarnym, które rozpylają się pozostawiając jedynie pustą, czarniawą, stojącą prosto osadkę kłosową.
Czasami zdarza się, że kłosy porażone są jedynie częściowo i dotyczy to właśnie jęczmienia i pszenicy.
Przebieg choroby nieco inaczej wygląda w przypadku owsa, ponieważ kłosy porażone rozwijają się w tym samym czasie co kłosy zdrowie. Na porażonych kwiatostanach znajdują się czarne grudki zarodników, które otoczone są pomarszczoną skórką. Po jej pęknięciu, zarodniki są przenoszone przez wiatr i porażają zdrowe kwiatostany.
W zależności od skali występowania choroby, może ona prowadzić do znacznego obniżenia plonu. Aby skutecznie zapobiegać występowaniu głowni pyłkowej, konieczne jest stosowanie odpowiedniego materiału siewnego oraz zaprawianie nasion fungicydami oraz innymi środkami, które wnikają bezpośrednio do ziarna.
Czynnikami, które sprzyjają rozwojowi patogenu jakim jest głownia pyłkowa są łagodne temperatury przy siewie, sucha niezakwaszona gleba i przede wszystkim brak stosowania zapraw nasiennych.
Źródło: Moja Rola
