Coraz większa ilość rolniczych manifestacji w krajach Unii Europejskiej pokazuje, że rolnicy mają coraz większe poczucie niezrozumienia i odrzucenia ich pracy przez społeczeństwo. Dodatkowo za sprawą rosnącej aktywności tzw. ekoterorystów i wtargnięć na teren gospodarstw rolnych, rolnicy czują się zaszczuwani, a ich działalność produkcyjna staje się coraz trudniejsza.
Czy prawo Unii Europejskiej zapewnia rolnikom ochronę w tym zakresie? Na przykład w Danii nieuprawnione wtargnięcie do budynków inwentarskich podlega prawu karnemu i jest traktowane jako przestępstwo kryminalne. Zgodnie z duńskim Kodeksem Karnym, przestępstwem może być niedostosowanie się do polecenia opuszczenia terenu należącego do kogoś innego lub nieuzasadnione uzyskanie dostępu do obcego domu czy innego miejsca, do którego nie ma swobodnego dostępu.
Sankcją jaka może zostać nałożona za tego typu przewinienia jest grzywna lub kara pozbawienia wolności do 6 miesięcy. Jeżeli jednak pojawią się okoliczności szczególnie obciążające, takie jak znaczące szkody lub stworzenie szczególnego ryzyka ich powstania, kara może wynieść nawet 6 lat więzienia.
Podobne przepisy mają miejsce w Finlandii, gdzie wtargnięcie do budynków inwentarskich podlega prawu karnemu. Chociaż nielegalne wtargnięcie osoby tam, gdzie nie powinna wchodzić może skutkować karą pozbawienia wolności (do 6 miesięcy) lub grzywny, do tej pory wydano tylko jeden wyrok skazujący winnego na niewielką grzywnę.
W przypadku Francji nielegalne wtargnięcia na teren gospodarstwa rolnego mogą być karane na mocy przepisów prawa cywilnego i karnego ? prawo administracyjne ma tu niewielkie zastosowanie. Efektami takich wtargnięć mogą np. nagrania wideo zamieszczone na stronach internetowych.
W kontekście prawa cywilnego można uruchomić nadzwyczajną procedurę w celu doprowadzenia (pod groźbą kary, jeśli to konieczne) do usunięcia nagrania z sieci ? tego typu nagranie jest nielegalne, ponieważ zostało zdobyte w wyniku działania niezgodnego z prawem. Na podstawie art. 1382 i 1383 Kodeksu Cywilnego, karą może być przyznanie ofierze odszkodowania, którego wysokość zależy od poniesionej szkody (w tym przypadku ochrona prywatności – artykuł 9 Kodeksu Cywilnego – utrata reputacji, i/lub zaszkodzenie renomie produktów lub samej produkcji prowadzonej przez dane przedsiębiorstwo).
W przypadku prawa karnego można mówić o bojkocie, kradzieży i niewłaściwym wykorzystaniu obrazu, naruszeniu prywatności czy wtargnięciu do domu osoby trzeciej, naruszeniu miru domowego czy zbiorowym uszkodzeniu mienia. Kara za utrudnianie normalnego prowadzenia działalności gospodarczej może wynieść nawet 3 lata pozbawienia wolności i 45 tys. euro grzywny. Ustawa prasowa za bojkot przewiduje karę jednego roku pozbawienia wolności i 45 tys. euro.
W Portugalii tego typu działania podlegają Kodeksowi Karnemu i klasyfikują wtargnięcie na teren, na który wstęp osobom postronnym bez wcześniejszej zgody jest zabroniony, jako przestępstwo, za które grozi kara do 3 miesięcy pozbawienia wolności lub grzywna w wysokości do 60 stawek dziennych. Górna i dolna granica kary może zostać zwiększona.
Źródło: www.krir.pl