Kukurydza jest jednym z głównych roślin uprawnych w Polsce, szczególnie cenioną za swoją wysoką wartość energetyczną, wykorzystywaną zarówno w paszach, jak i w przemyśle paszowym. Aby uzyskać wysokie plony tej rośliny, niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej ilości składników odżywczych w glebie, w tym azotu, fosforu, potasu oraz innych mikroelementów. Jednym z najważniejszych źródeł tych składników jest gnojowica, która, odpowiednio stosowana, może znacząco poprawić jakość gleby i zwiększyć plony kukurydzy.
Zawartość składników pokarmowych w gnojowicy
Gnojowica jest organicznym nawozem, który zawiera zarówno składniki pokarmowe, jak i substancje organiczne poprawiające strukturę gleby. Zawartość składników pokarmowych w gnojowicy zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj zwierząt, ich wiek, dieta oraz metoda przechowywania i aplikacji nawozu. Zwykle w gnojowicy znajduje się:
- Azot (N): 0,3–0,7%
- Fosfor (P): 0,2–0,4%
- Potas (K): 0,4–0,8%
Gnojowica jest bogata w azot, który jest jednym z najistotniejszych składników odżywczych dla kukurydzy. Kukurydza ma wysokie zapotrzebowanie na azot, zwłaszcza w fazie intensywnego wzrostu, co czyni gnojowicę skutecznym nawozem w jej uprawie.
Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe kukurydzy
Kukurydza ma stosunkowo wysokie wymagania pokarmowe. Średnie zapotrzebowanie na składniki pokarmowe dla kukurydzy na 1 ha w zależności od plonu może wynosić:
- Azot (N): 150–200 kg/ha
- Fosfor (P): 30–60 kg/ha
- Potas (K): 150–250 kg/ha
Z tego względu odpowiednie nawożenie gnojowicą może pokryć część zapotrzebowania rośliny na te składniki, zwłaszcza na azot, który jest najbardziej wymagany w przypadku kukurydzy.
Ile gnojowicy na ha pod kukurydzę?
Zalecana dawka gnojowicy na ha pod kukurydzę zależy głównie od zawartości składników pokarmowych w nawozie, a także od zapotrzebowania rośliny. Zwykle dla kukurydzy przyjmuje się dawkę około 30–40 m³ gnojowicy na ha, co przekłada się na dostarczenie około 100–150 kg azotu, 20–30 kg fosforu oraz 40–50 kg potasu, w zależności od jej zawartości w nawozie.
Przykład obliczenia:
Przykładowo, jeśli gnojowica zawiera średnio 0,5% azotu, dawka 30 m³ na ha dostarcza około 150 kg azotu. To może być wystarczające do pokrycia zapotrzebowania kukurydzy w początkowych fazach wzrostu, choć może wymagać dodatkowego nawożenia w przypadku wysokich plonów.
Czynniki wpływające na dawkę gnojowicy
- Zawartość składników w gnojowicy: Zawartość azotu, fosforu i potasu w gnojowicy może różnić się w zależności od wielu czynników, dlatego dokładne określenie tych parametrów jest kluczowe dla precyzyjnego nawożenia. Należy zawsze znać wyniki analizy gnojowicy.
- Typ gleby: Na glebach o niskiej zawartości materii organicznej, gnojowica może być stosowana w wyższych dawkach, ponieważ jej działanie będzie silniej odczuwalne. Na glebach o wysokiej zawartości materii organicznej można zastosować mniejsze dawki, aby nie doprowadzić do nadmiernego nagromadzenia składników pokarmowych.
- Historia nawożenia: W przypadku wcześniejszego stosowania dużych ilości nawozów organicznych lub mineralnych, potrzeba stosowania gnojowicy może być mniejsza. Należy dostosować dawkowanie w zależności od wcześniejszych praktyk nawożenia.
- Plon docelowy: W zależności od oczekiwanego plonu kukurydzy, dawka gnojowicy może się różnić. Wyższe plony wymagają większych dawek nawozów, w tym gnojowicy, aby zapewnić roślinom wystarczającą ilość składników pokarmowych.
Zastosowanie gnojowicy w uprawach kukurydzy
Termin aplikacji
Najlepszym terminem aplikacji gnojowicy pod kukurydzę jest wczesna wiosna, przed siewem lub tuż po posianiu nasion. Gnojowica powinna być wprowadzana do gleby jak najszybciej po aplikacji, aby zapobiec stratom azotu w wyniku parowania lub wypłukiwania.
Metody aplikacji
- Rozrzutniki: Gnojowicę można aplikować za pomocą rozrzutników, które równomiernie rozprowadzają nawóz na powierzchni pola. W tym przypadku ważne jest szybkie wprowadzenie jej w głąb gleby, aby zmniejszyć straty azotu.
- Inkorporacja: Dobrą metodą jest inkorporacja gnojowicy, czyli mieszanie nawozu z glebą zaraz po aplikacji. Może to odbywać się poprzez orkę lub zastosowanie specjalistycznych maszyn.
Korzyści i zagrożenia związane z nawożeniem gnojowicą
Korzyści:
- Zwiększenie zawartości materii organicznej w glebie: Gnojowica poprawia strukturę gleby, zwiększa jej zdolność zatrzymywania wody i poprawia aktywność mikroorganizmów glebowych.
- Zwiększenie plonów: Odpowiednie nawożenie gnojowicą, szczególnie azotem, może przyczynić się do uzyskania wyższych plonów kukurydzy.
- Redukcja kosztów nawożenia: Stosowanie własnej gnojowicy pozwala zmniejszyć koszty związane z zakupem nawozów mineralnych.
Zagrożenia:
- Przemieszczenie składników pokarmowych: Nadmiar azotu lub potasu może prowadzić do ich wypłukiwania do wód gruntowych, co zwiększa ryzyko zanieczyszczenia środowiska.
- Przekroczenie dopuszczalnych dawek: Zbyt duża dawka gnojowicy może prowadzić do nadmiernego nawożenia, co może skutkować spadkiem jakości plonu i wzrostem kosztów.
- Nieodpowiednia aplikacja: Niewłaściwe stosowanie gnojowicy, np. aplikacja na wilgotne lub zamulone pola, może prowadzić do strat azotu oraz zanieczyszczenia powietrza amoniakiem.
Wnioski
Stosowanie gnojowicy pod kukurydzę jest skutecznym sposobem nawożenia, które przy odpowiedniej dawce i terminowej aplikacji może zapewnić roślinom niezbędne składniki pokarmowe, zwłaszcza azot, fosfor i potas. Zwykle dawka gnojowicy wynosi od 30 do 40 m³ na ha, co odpowiada zapotrzebowaniu roślin na składniki odżywcze. Należy jednak pamiętać o odpowiedzialnym gospodarowaniu tym nawozem, aby nie przekroczyć dopuszczalnych dawek i nie narazić środowiska na zanieczyszczenie.
Źródło: www.mojarola.pl
