Kukurydza na kiszonkę jest jednym z najważniejszych komponentów żywienia bydła mlecznego i opasowego. Odpowiednie nawożenie tej rośliny zapewnia wysoki plon biomasy oraz optymalny skład chemiczny kiszonki. Aby uzyskać wysoką wydajność i jakość paszy, kluczowe jest dostarczenie kukurydzy wszystkich niezbędnych składników pokarmowych w odpowiednich ilościach i proporcjach.
Zapotrzebowanie kukurydzy na składniki pokarmowe
Kukurydza na kiszonkę charakteryzuje się dużym zapotrzebowaniem na azot (N), fosfor (P), potas (K), magnez (Mg), siarkę (S) oraz mikroelementy, takie jak cynk (Zn) i bor (B). Zapewnienie optymalnego poziomu składników odżywczych jest niezbędne dla prawidłowego wzrostu, rozwoju oraz efektywnego wykorzystania wody i składników pokarmowych przez roślinę.
Analiza gleby jako podstawa nawożenia
Przed przystąpieniem do nawożenia kukurydzy należy wykonać analizę gleby, aby określić jej zasobność w makro- i mikroelementy. Pozwoli to na precyzyjne dobranie dawek nawozów, minimalizując straty składników oraz koszty uprawy. Szczególną uwagę należy zwrócić na zawartość fosforu i potasu, które mają kluczowe znaczenie dla rozwoju systemu korzeniowego oraz plonowania.
Nawożenie azotem (N)
Azot jest najważniejszym składnikiem pokarmowym warunkującym wzrost kukurydzy. Jego dawkowanie zależy od przewidywanego plonu oraz zasobności gleby. Zaleca się stosowanie azotu w dawce od 120 do 180 kg N/ha, podzielonej na dwa terminy:
- Przedsiewnie – około 60-70% całkowitej dawki azotu w formie nawozów wolno działających (np. saletrzak, mocznik, RSM 32),
- Pogłównie – pozostała część azotu aplikowana w fazie 4-6 liści kukurydzy.
W uprawie kukurydzy na kiszonkę kluczowe jest zastosowanie form azotu, które zapewnią jego stopniowe uwalnianie i dostępność w okresie intensywnego wzrostu roślin.
Nawożenie fosforem (P) i potasem (K)
Fosfor i potas to składniki niezbędne dla prawidłowego ukorzenienia się roślin oraz ich odporności na stresy środowiskowe.
- Fosfor (P) – rekomendowana dawka wynosi od 40 do 80 kg P2O5/ha. Nawozy fosforowe (np. superfosfat, fosforan amonu) najlepiej stosować przedsiewnie, ponieważ fosfor słabo przemieszcza się w glebie.
- Potas (K) – zapotrzebowanie kukurydzy na potas wynosi od 120 do 200 kg K2O/ha. Nawozy potasowe, takie jak sól potasowa czy siarczan potasu, należy aplikować jesienią lub wczesną wiosną, aby zapewnić optymalną dostępność składnika.
Znaczenie magnezu (Mg) i siarki (S)
Magnez i siarka są niezbędne do prawidłowej fotosyntezy oraz metabolizmu białek w roślinach.
- Magnez (Mg) – optymalna dawka wynosi 25-40 kg MgO/ha. Dobrym źródłem jest kizeryt lub siarczan magnezu.
- Siarka (S) – dawka powinna wynosić 20-40 kg S/ha. Zalecane nawozy to siarczan amonu oraz siarczan potasu.
Mikroelementy – cynk (Zn) i bor (B)
Kukurydza na kiszonkę jest szczególnie wrażliwa na niedobory cynku i boru:
- Cynk (Zn) – wpływa na wzrost i rozwój systemu korzeniowego oraz odporność roślin na stresy. Zaleca się stosowanie nawozów cynkowych w dawce 1-2 kg Zn/ha w formie siarczanu cynku lub chelatów Zn.
- Bor (B) – choć zapotrzebowanie kukurydzy na bor jest niewielkie, jego niedobór może ograniczać wzrost roślin. Wskazane jest dolistne dokarmianie borem (np. 100-200 g B/ha).
Nawożenie organiczne
Obornik oraz gnojowica są doskonałymi źródłami składników pokarmowych. Zalecana dawka obornika wynosi 30-40 t/ha, a gnojowicy 25-35 m³/ha. Ich stosowanie poprawia strukturę gleby, zwiększa zawartość próchnicy i wspiera aktywność mikrobiologiczną.
Optymalne nawożenie kukurydzy na kiszonkę powinno być oparte na analizie gleby i dostosowane do warunków uprawowych. Odpowiednie dawki azotu, fosforu, potasu, magnezu, siarki oraz mikroelementów zapewniają wysoką wydajność plonów i dobrą jakość kiszonki. Warto także uwzględniać nawozy organiczne, które poprawiają żyzność gleby i jej zdolność do magazynowania składników odżywczych.
Źródło: www.mojarola.pl
