Choroba septorioza plew powodowana jest przez patogenicznego grzyba – Phaeosphaera nodorum. W największym stopniu poraża on pszenicę, pszenżyto, choć pojawia się również na jęczmieniu, życie czy niektórych gatunkach traw. W uprawie pszenicy może powodować straty plonu wynoszące nawet 50%.
Phaeosphaera nodorum zimuje przede wszystkim na resztkach pożniwnych, porażonych jesienią roślinach, obumarłych chwastach jednoliściennych czy w okrywie owocowo-nasiennej zakażonych ziarniaków zbóż i traw.
Pierwotnym źródłem zakażenia roślin są zarówno zarodniki konidialne, jak i askospory powstające w pseudotecjach.
Objawy występowania septoriozy plew widoczne są przez cały okres wegetacyjny roślin. Zaczynając od jesieni, gdzie na porażonych siewkach pszenicy zauważane są brunatne, wydłużone, często kształtu soczewkowatego plamy. Następnie w ich obrębie powstają drobne, czarne pyknidia, dzięki którym przy odpowiedniej wilgotności powietrza pasożyt rozsiewa koniadia (zarodniki).
Wiosną septorioza plew atakuje pochwy liściowe, źdźbła, a także kłosy. W tym okresie plamy początkowo są jasnobrązowe, wraz z rozwojem choroby ciemnieją, ponieważ zakażone tkanki ulegają nekrozie. U roślin zarażonych septoriozą plew wykształcone ziarniaki są nieprawidłowe – pomarszczone i mniejsze niż zazwyczaj. Gdy choroba jest mocno rozległa nie występują wcale.
Występowaniu septoriozy plew sprzyjają łagodne zimy i wilgotne lata o większej ilości opadów. Rozprzestrzenianie się zarodników jest możliwe także przez rozpryskujące się krople deszczu. Podczas całego okresu wegetacyjnego rośliny dochodzi do wielokrotnych infekcji wtórnych. W sprzyjających warunkach atmosferycznych okres inkubacji choroby wynosi 1-2 tygodnie.
Zapobieganiu septoriozy plew sprzyjają przede wszystkim prawidłowe zabiegi agrotechniczne, w tym głęboka przedzimowa orka, siew wykwalifikowanego i zaprawionego materiału siewnego, a także wybór odpornych na tę chorobę odmian.
Septorioza plew to choroba, w przypadku której próg ekonomicznej szkodliwości zróżnicowany jest pod względem terminu obserwacji. Oprysk fungicydem powinno wykonać się w: faza krzewienia ? 20% roślin z pierwszymi objawami porażenia; faza strzelenia w źdźbło ? 20% porażonej powierzchni liścia podflagowego lub 1% liści z owocnikami; faza początku kłoszenia ? 10% porażonej powierzchni liścia podflagowego lub 1% liści z owocnikami; pełania kłoszenia ? 1% powierzchni liścia flagowego.
Skutecznymi środkami ochrony roślin są preparaty zawierające w swoim składzie substancje czynne tebukonazol czy epoksykonazol.
Moja Rola
